فصل جدید کشمکش ها؛
کمیسیون انتخابات به ریاست خانم نورستانی پس از پنج ماه نتایج نهایی انتخابات را در ماه حوت 1398، در گرماگرم گفتگوی خلیلزاد نماینده ویژه امریکا با ملا عبدالغنی برادر در شهر دوحه قطر، به نفع غنی 50/64 درصد اعلام کرد.

رهبران اپوزیسیون در مجمع ثبات و همگرایی به رهبری عبدالله عبدالله، نتیجه انتخاباب را نپذیرفتند. سیاسیون ارشد ثبات و همگرایی از جمله صلاح الدین ربانی، جنرال دوستم، حاجی محقق، خلیلی، نورالحق احدی، حاجی دین محمد و محمود کرزی و دیگران خواهان باطل کردن انتخابات و نتایج تقلبی به نفع غنی بودند. رهبران ثبات و همگرایی به شمول جنرال دوستم، بار دیگر عبدالله عبدالله را رهبر و راهرو پیش قدم راه مبارزات سیاسی برضد ارگ برگزیدند. دوستم در جمع یاران بر عبدالله چپن برادری ازبکی-تاجیکی انداخت و پوشاند و کمر او را به سوی یک جنگ حیدری با ارگ و کمیسیون انتخابات، بستند.

عبدالله ارتباطات را با کمیسیون انتخابات قطع کرد. او یکبار دیگر در شعله دفاع از آرای برحق مردم آتشین به طبع سیاسی شد. تیم ثبات و همگرایی با شعار باطل شدن انتخابات و نتایج تقلبی و مجازات قانونی متقلبین به شمول خانم نورستانی و استعفای غنی به یک جنگ حیدری سیاسی برضد ارک و کمیسیون انتخابات برخاستند. جنرال دوستم، ضمن باطل اعلام کردن نتایج انتخابات تهدید کرد که اگر کمیسیون انتخابات نتایج نهایی را باطل اعلام نکند، حکومت موازی تشکیل خواهند داد.

جنگ سیاسی سرنوشت سازی میان تیم دولت ساز و تیم ثبات و همگرایی پس از اعلام نتایج نهایی انتخابات، چهره گشود که ارگ و سپیدار را چنان بر روی هم زد که نه تنها سفیر امریکا جان بس و اسکات ملیر فرمانده کل قوا امریکا و ناتو ارگ و اپوزیسیون را به خویشتن داری و تفاهم و مذاگره دعوت کردند، بلکه مایک پیمپیو وزیر خارجه امریکا و خلیلزاد نماینده ویژه امریکا که دایم میان دوحه کابل و اسلام آباد در پرواز بود تا پروژه طالبان را در توافقنامه دوحه به امضابرساند، نیز، برای پایان دادن به معضل انتخابات وارد میدان شدند. وزیرخارجه امریکا، با اشرف غنی و عبدالله به صورت های جداگانه ملاقات کرد. خلیلزاد و کرزی و سیاف نیز به عنوان «وساطت کننده» وارد کارزار انتخبات سیاسی شدند.

عبدالله، سیزیف وار در حمایت مردم که باز به او اعتماد کردند و کمرش را به جنگ حیدری بسوی بردن تخته سنگ انتخابات به قله پیروزی بستند، اینبار علیرغم فشارهای خارجی و داخلی سنگ پیروزی انتخابات را به زمین قله پیروزی نهاد و در برابر پیمپیو و خلیلزاد مقاومت سیاسی آنچنانی نشان داد که وزیر خارجه امریکا و خلیلزاد دست خالی از افغانستان به قطر پرواز کردند. وزیر خارجه امریکا اعلام کرد که یک میلیارد دالر از کمک های امریکا به دولت افغانستان قطع می گردد.

تضادهای سیاسی جامعه افغانستان چنان التهابی شد که رهبران ثبات و همگرایی تهدید کردند که اگر کمیسیون انتخابات سیصد هزار رای صندوق ها و نتیجه انتخابات را باطل اعلان نکنند، حکومت موازی تشکیل خواهند داد. اما غنی اسب شاهنشاهی مطلقه می تاخت. قرار بود او جشن پیروزی نهایی گرفت. فرمان کمیسیون برگزاری مراسم تحلیف ریاست جمهوری را در اوج تنش های سیاسی صادر کرد. عبدالله، پس از شکست مذاکرات سپیدار و ارگ هنگامیکه غنی، در پی برگزاری مراسم تحلیف بود، تحت فشارهای درونی رهبران ارشد ثبات و همگرایی، در مبارزه علیه ارگ، حکومت موازی را اعلام کرد.

دو حکومت در یک اقلیم سیاسی؛
در امتداد سیلان کشمکش های سیاسی که بستر دورنی آن را مساله ملی در اعتراض علیه سیاست های قوم گرایانه ارگ می سازد، رهبران سیاسی تیم ثبات و همگرایی به رهبری عبدالله، در واکنش سیاسی علیه ارگ، با اعلام حکومت همه شمول و انجام مراسم تحلیف ریاست جمهوری، بحران سیاسی انتخابات بسوی فصل جدید از کشمکش هایی کشیده شد که برای بار نخست در تاریخ معاصر افغانستان دو حکومت همزمان در یک اقلیم سیاسی در شهر کابل تشکیل و ثبت تاریخ گردید. دو مراسم تحلیف در اگ و سپیدار همزمان انجام یافت. دو حکومت در یک اقلیم واکنش سیاسی به سیاست های قوم گرانه ارگ است.

مراسم تحلیف دو رییس جمهور؛
قرار بود اشرف غنی مراسم تحلیف را قبلا انجام دهد اما ترامپ که انتخابات افغانستان را در قمار سیاسی دوحه به خاطر برنده شدن در انتخابات ریاست جمهوری اکتوبر 2020، به چرخه سیاسی صلح با طالبان و خروج عساکر امریکا از افغامستان بسته بود تا بدست آوردن آرای مردم امریکا را در برگشت فرزندان شان به خانه، بدست بیاورد، بر اشرف غنی فشار وارد کرد که از انجام مراسم تحلیف تا امر ثانی خوداری کند.

پس از امضای توافقنامه دوحه 29 فبروری 2020، {در اینباره بعداً خواهیم پرداخت}، روز 9 مارچ 2020 {حوت 1398} دو مراسم تحلیف ریاست جمهوری در ارگ و سپیدار انجام داده شد؛ اشرف غنی، ساعت 8 و سی دقیقه صبح روز دوشنبه حوت 1398، در ارگ ریاست جمهوری مراسم تحلیف را بجا آورد. در این مراسم اسکات میلر فرمانده عمومی نیروهای امریکا و ناتو در افغانستان، زلمی خلیلزاد نماینده ویژه امریکا در مذاکرات صلح دوحه، جان بس سفیر امریکا و سایر مقامات عالیرتبه دولتی حضور به هم رسانده بودند. عبدالله در قصر سپیدار در حضور هواداران و سیاسیون ارشد ثبات و همگرایی مراسم تحلیف ریاست جمهوری را بجا آورد. دو حکومت ارگ و سپیدار در همسایگی همدیگر حاکم بر کارزارها شدند.

عبدالله، در روز مراسم تحلیف ضمن این که خود را رییس جمهور منتخب مردم افغانستان اعلام کرد، گفت: «در مذاکره با اشرف غنی باز خواهد بود». اشرف غنی، فرمان لغو تشکیلات ریاست اجرایی را صادر کرد. عبدالله آن را باطل اعلام نمود. دو معاون عبدالله به وسیله افراد جنرال دوستم در قصر مرمر جابجا شدند. عبدالله، دست به تقرر تعدادی از والی ها از جمله والی پنجشیر، فاریاب و جوزجان و سرپل، قدرت نمایی کرد. امریکا و ناتو و ملل متحد از حکومت اشرف غنی حمایت کردند. جنگ قدرت بر سر تقسیم لحاف ملا نصرالیدین التهابی شده بود.

ادامه بازی ها؛
اشرف غنی که خزینه دولت را در اختیار داشت، حکومت موازی را در چرخه ی جنگ اقتصادی و سیاسی چندجانبه گیر انداخت و دست به تقرری های جدید زد. به فرمان اشرف غنی، ضیا سراج به حیث رییس امنیت ملی مقرر شد. عبدالهادی ارغندیوال {رهبر حزب اسلامی} به حیث وزیر مالیه تعیین شد. به فرمان غنی، شاکر گارگر {از اعضای ارشد جنبش ملی طرفدار ترکیه و روسیه} به حیث رییس دفتر ریاست جمهوری تعیین گردید.

در ادامه این چرخه ی سیاسی غنی، فرمان سرپرستی وزارت خارجه را به حنیف اتمر {از کمونیست های خادیست حکومت نجیب الله و ثناگوی چندطرفه ی استخبارات منطقه} صادر کرد. محمد داوود سلطان زوی {از کمونیست های دوره کارمل و نجیب الله مشهور به طیاره دزد افغانستان که در زمان نجیب الله در گرماگرم کودتای ناکام کودتای شهنواز تنی در پروژه آی اس آی و عربستان سعودی و گلبدین، یک فروند طیاره جت میک جنگی افغانستان را از میدان هوایی نظامی بگرام پرواز داد و به پاکستان پناهنده گردید و بعد به امریکا رسید} را به حیث شهردار شهر کابل تعیین کرد. فاروق وردک {وزیر معارف حکومت کرزی، دزد مشهور پروژه مکتب سازی های خیالی که هفت میلیون دالر را از بیت المال ملت زیر نام ساختمان مکاتب، معاش معلمین، مدیران، خدمه ها و کُتب درسی و تیل و خرج ساختمان های خیالی} به حیث وزیر دولت در امور پارلمانی نصب گردید.

بدنه اصلی خزینه دولت و صلاحیت در دست تیم دولت ساز و حمایت بین المللی، حکومت سپیدار را در اوضاع و احوال و شرایط سیاسی و اقتصادی پیچیده پیچاند. حکومت همه شمول بودجه خرج و برچ روزگاران کارزار را نداشت. کرزی که در آغاز برضد غنی از حکومت عبدالله حمایت می کرد، خواهان کمک اقتصادی از ایران و روسیه به حکومت ضد ارگ شد. اما بعد که چرخه ی بازی تغییر کرد با سیاف پای لچ کرد و شکاف در داخل ثبات و همگرایی انداخت. فضل احمد معنوی سخنگوی حکومت عبدالله، تهدید کرد که اگر اشرف غنی به سلسله تقرری ها همچنان ادامه دهد، ثبات و همگرایی کابینه را معرفی می کند.

مذاکرات سیاسی میان ارگ و سپیدار؛
در ادامه این کشمگش ها کرزی و سیاف میان ارگ و سپیدار میانجی {هردو یار ارگ} شدند تا بحران دو حکومت در یک اقلیم را حل کنند. عبدالله، در این دیدارها در حین تاکید بر حکومت قانونی خود، چینل اندازی با غنی را مخفیانه پیش می برد. او فهمیده بود که حکومت بدون بودجه یک گادی فرسوده بدون اسپ قدرت سیاسی پول است. اشرف غنی، تنها پُست شورای صلح را به عبدالله پشنهاد نمود. این چینل اندازی مخفیانه، از چشم سیاسیون ارشد ثبات و همگرایی مخفی نماند. سران ثبات و همگرایی از جمله صلاح الدین ربانی با عبدالله در افتادند و بر عبدالله نقد وارد نمودندکه در زیر روکش حکومت همه شمول و باطل بودن ارگ، برای رسیدن به پُست شورای صلح، با ارگ معامله گری می کند.

این کشمگش ها میان صلاح الدین ربانی و عبدالله، هنگامی در درون شورای رهبری ارشد سیاسیون ثبات و همگرایی، به اوجش رسید که صلاح الدین ربانی و تیم او، طرح باطل شمردن حکومت اشرف غنی و نتایج انتخابات تقلبی را در برابر طرح حکومت مشارکتی عبدالله با ارگ، مطرح ساختند. عبدالله، به بهانه خطر طالبان که درصدد سرنگونی نظام هستند، طرح حکومت مشارکتی را آورد. صلاح الدین ربانی طرح حکومت مشارکتی را رد کرد و استدلال آورد که مشارکت با غنی به معنای نهادینه کردن فرهنگ تقلب و رسم تسلیم شدن به آن است و این که هیچ تضمین یافت نمی شود که اشرف غنی، به توافقنامه حکومت مشارکتی وفادار باقی بماند.

عبدالله، سرنگونی نظام به نفع طالبان توصیف کرد. او گفت اوضاع و احوال سیاسی افغانستان چنان است که با سقوط نظام طالبان برنده میدان خواهند شد.
عبدالله، نورالحق احدی {رهبر افغان ملت}، حاجی دین محمد، جنرال دوستم و خلیلی و محقق و دیگران طرفدار حکومت مشارکتی شدند و تقسیم قدرت سیاسی. طرح حکومت مشارکتی عبدالله که با ماده اعطای رتبه مارشالی به جنرال دوستم عجین شده بود، به ارگ سپرده شد. پس از مدتی، ارک طرح عبدالله را پذیرفت. ریاست شورای صلح به عبدالله داده شد. توافقنامه حکومت مشارکتی رقم خورد که به آن گذر می کنیم.

موافقنامه حکومت مشارکتی؛
به تاریخ 17 مه 2020 {29 ثور 1399} توافقنامه تشکیل حکومت مشارکتی میان اشرف غنی و عبدالله، در ارگ ریاست جمهوری به امضا رسید. در این مجلس کرزی، سیاف، محب الله مشاور ارشد غنی، استانکزی، باتور دوستم، یونس قانونی و چند تن دیگر حضور داشتند. اشرف غنی، ضمن سخنرانی رو بسوی عبدالله کرد {در تصویر تلویزیونی که زنده بخش می گردید} و گفت: «داکتر صاحب، باز تقسیم کردیم. شانه هردوی ما انشاءالله سبک تر خواهد بود و اعتماد کامل دارم که شما قابلیت و ظرفیت و مدیریت این آرزوی بزرگ مردمی را دارید». عبدالله به نوبه گفت که: «همه بکوشیم که این توافقنامه باید عملی شود. این به خیر مردم افغانستان است. حمایت مردم برای موفقیت هر نظام مهم است. ایجاد اعتماد برای شروع مذاکرات با طالبان مهم است.

عبدالله، در بخش دیگر از سخنان اش گفت که: «برای رسیدن به یک صلح پایه دار باید اول خشونت کم شود. آتش بس نافذ و بالاخره مذاکرات برای رسیدن به یک صلح پایه دار و با عزت و مورد قبول همه ی مردم باشد. فکر می کنم این آرمان است که همه مردم افغانستان در آن شریک هستند». کرزی، گفت که:ـ «از این کرده دیگر سو زنده تر شده نمی تواند. به همین دلیل همه ما امروز مسرت بسیار داریم». بدین ترتیب، نمایشنامه داستان سیزیف با افتادن توپ برنده در میدان تقلب به پایان رسید. پُست ریاست شورای صلح به عبدالله رسید. اشرف غنی رتبه مارشالی را به جنرال دوستم تفویض کرد {تا هنوز رسمی نشده است} و مردم افغانستان بار دیگر میدان برده را باختند.

نگاهی به توافقنامه؛
الف} شورای عالی دولت
این شورا متشکل از رهبران احزاب سیاسی است که در امور مهم به ارگ مشوره می دهد.
ب} مقام ریاست شورای مصالحه با پنج معاون که در مشوره با رییس جمهور غنی کار مذکرات صلح با طالبان را پیش می برد. دفتر عالی شورای صلح قصر سپیدار است.

صلاحیت ها؛
رهبری امور پروسه صلح،
تقرر مقامات و کارمندان اجرایوی و اداری مربوط به منسوبین وزارت دولت در امور صلح،
تشکیل شورای مصالحه از نمایندگان اقشار مختلف سیاسی اجتماعی،
معرفی 50 درصد کابینه از جمله وزارت داخله، عدلیه، مهاجرین، وزارت کار و امور اجتماعی، ترانسپورت، وزارت اقتصاد، وزارت تحصیلات عالی، وزارت امور مرزها و قبایل، صحت عامه، وزارت تجارت و وزارت مخابرات و فناوری و همچنان والی های ولایات بوسله تیم ثبات و همگرایی.
جنرال دوستم در رتبه مارشالی عضو شورای دولت و شورای امنیت ملی را دارد.
همچنان بر اساس این توافقنامه برگزاری انتخابات پارلمانی و انتخابات شورای ولایتی و تشکیل شورای مصالحه با پنج معاون در مشوره با رییس جمهور.

در گیر و دار این بازی معامله سیاسی میان ارگ و سپیدار، صلاح الدین ربانی و تیم او تا آخر برضد ارگ باقی ماند. عبدالله بار دیگر ضربه را وارد کرد. سهیل شاهین سخنگوی طالبان دفتر سیاسی طالبان دوحه، انتخابات را نامشروع خواند. سیدآغا اکبر {سابق رییس دفتر ملامحمد عمر} گفت که: «وقتی که امریکا از انتخابات حمایت می کند مذاکرات قطر باطل می شود». بدین ترتیب، معامله گران بار دیگر بر سر آرای مردمی که پای مراکز رای دهی رفته بودند تجارت سیاسی کردند. این جریانات با موج جدید حملات خشونت آمیز طالبان پس از امضای توافقنامه دوحه همراه است که رویدادهای آنرا با امضای توافقنامه دوحه میان خلیلزاد و ملا برادر در دوحه خواهیم آورد.

محمد صدیقی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است