جمعیت اسلامی افغانستان، بعنوان بزرگترین حزب سیاسی و با اکثریت تاجیک‌تبار، بر محورت دو شخصیت می‌چرخید، برهان الدنی ربانی از بدخشان و احمدشاه مسعود از پنجشیر.

برهان الدین ربانی بعنوان شخصیت میانه‌رو مذهبی شناخته می‌شود، یک رهبر اخوانی که دغدغه‌ی دینی‌اش بر ملی‌‌گرای‌اش می‌چربید، او در در دوران ریاست جمهوری‌اش به شهرت بیشتری رسید. احمدشاه مسعود بعنوان چریک جنگی و نخبه‌ی نظامی مشهور است که دغدغه‌ی اجتماعی‌/ملی‌گرایی‌اش بر مذهبی بودن و اخوانی بودنش می‌چربید. مسعود در زمان ریاست جمهوری ربانی، پشتوانه‌ی اصلی او بشمار می‌رفت و تقریبا مسعود بود که بقای ربانی را تضمین می‌نمود. او در دوره‌ی سیطره‌ی طالبان که رهبران جهادی/ اخوانی به هرجایی پراکنده بودند، یک تنه جبهه‌ی شمال را مدیریت می‌کرد.

افراد مهمِ جمعیت را تاجیکان بدخشان، حوزه‌ی پنجشیر، هرات و مزار تشکیل می‌داد. ربانی در بدخشان، مسعود در پنجشیر، اسماعیل خان در هرات و عطا نور در بلخ و...

با کشته شدن احمدشاه مسعود، از ابهت و اقتدار جمعیت کاسته شد. ولی کسانی مانند مارشال فهیم، عبدالله، و قانونی، محوریت تاجیک‌های پنجشیر را بیشتر از پیش در جمعیت تثبیت نمودند. با کشته شدن برهان‌الدین ربانی، اقتدار و سیطره‌ی خانواده ربانی تنزل یافت، شورای انسجام مهار جمعیت را در دست داشت و بنابر مصلحت جانشینیِ صلاح الدین ربانی بجای پدر را موقتا پذیرفتند. از همان زمان، اعتراضات زیادی بر رهبری صلاح الدین وی وارد بود، هرچند صلاح الدین بعنوان تنها تاجیک بدخشانی در راس جمعیت قرار داشت، ولی از اقتداری مانند اقتدار پدر برخوردار نبود و بدنه‌ی جمعیت توسط بسیاری تکه‌تکه و وجه‌المعامله‌های سیاسی قرار می‌گرفت، مخصوصا از جانب شورای انجسام. اسماعیل خان (که در اصل یا سید است نه تاجیک) هم نقش چندانی در تصمیم‌گیری‌ها نداشت، از مزار هم تنها عطانور صدایش بلند بود.

جمعیتی‌های شمالی (پروان، کاپیسا و پنجشیر و...) رفته رفته به فکر فراچنگ آوردن بیشترِ این حزب شدند (در این میان نقش پنجشیری‌ها پر رنگتر و نقش پنشجیری علیا، از خنج به بالا که نظامی‌تر هستند دست بالا می‌گیرند).

در کل، جمعیتی‌های شمال، که نقش نظامی بیشتری در جهاد داشتند، مخصوصا سران پنجشیر، سعی در بدست آوردن رهبریِ بزرگترین حزب سیاسی با اکثریتِ تاجیک‌تبار هستند. این مساله با گشایشِ دفترِ مجلل و میلیون دالریِ جمعیت در کابل بیشتر از هر زمانی حساس‌زا شده است.
تا ببینیم صلاح‌الدین ربانی می‌تواند بقای تاجیک بدخشان را در مقابل کثرتِ شمالی‌ها، در این دفتر حفظ کند با نه.

رسول عیدی

>>>   حالا دبگر مردم پنجشیر نمی خواهند اله دست قانونی عبدالله وچند .... دیگر شوند بس است پنجشیر بسیار جوانان خودرا ازدست به هزارها خانم بیوه وهزارها مادر وپدربی فرزند شدند وهزاران یتیم که درحالت فقر وناداری زندگی میکنند حالا قانونی عبدالله جاهد بسم الله برادران فهیم ادیب فهیم فرزندان خودرا به خط جنگ روان کنند که از دارای های وزراندوزی های پدران شان دفاع کنند بگذارند مردم پنجشیر را به حال خود شان ومردم پنجشیر دیگر ازمنافع شخصی رهبران دفاع نمی واگر ضرورت باشد ازمنافع ملی خود دفاع میکنند

>>>   رباني با در آوردن دختر خود به نكاح ضيا مسعود ، خواست احمدشاه مسعود را براي هميش از خود بسازد. اما باتشكيل شوراي نظار ، از قدرت جمعيت كاسته شد. تصاميم از طرف مسعود و شوراي نظارش گرفته ميشدند. إستاد رباني رول سمبوليك داشت و ديگران تصميم ميگرفتند. حتي وقتي ريس جمهور بود، كدام رولي نداشت. مسعود، قانوني ، فهيم همه كاره بودند. ملياردها افغاني روزانه از طرف فهيم بنام امنيت ملي كشيده ميشد، ورباني فقط خوش بود كه ريس جمهور است و إسناد را امضاء ميكرد. در زمان كمونست ها عين رول به تركي داده شده بود. او بد بخت را نشه ميكردند و روزانه تمام إسناد جايز و نا جايز را به شمول قتل ها بالاي او امضاء ميكردند. البته رول اصلي در آنوقت أمين داشت. در دوران بعد از طالبان هم برادران پنجشيري تمام امتيازات را از خود كردند و از حق تاجكها خودرا به مال و منال و موقف رساندند. حالا رول رهبران نامنهاد تاجك كه همان چند نَفَر محدود است، خاص معامله گري وزراندوزي شخصي است. درمان ظاهر فقط يك رحيم غلام بچه بود، حالا در بين رهبران تاجك رقابت در غلام بچگي دربار است. هر كدام به نوعي ميخواهد، نوكر دربار باشد. ديگران هم رهبران تاجك را الگو قرار داده اند و خودرا به شكلي به در بار رسانده اند، مثل سلطانزوي، فضلي، رحيمي وديگر يازنه ها و غيره.

>>>   تا طالب بر پنجشیر حمله نکرده ، پنجشیر با طالب کاری ندارد.
هرکه میجنگد فرزندان خود را در خط اول روان کند ، از قانونی و عبدالله و عطا و بسم الله اسماعیل و امثالهم.
اگر طالب بر جغرافیای پنجشیر یا شمال حمله کرد در دفاع از مردم خود کمر می بندم اما نه زیر قومانده زر اندوزان بالا
چنانکه در جهاد این ها زاده شدند ، مقاومت جدید فرماندهان و سالاران خود را خواهد زائید و رهبران جدید عرض اندام خواهد کرد.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است