از هر سو صدا بلند است که از ولایت ما کی وزیر است و چند وزیر است. گفتن چند نکته در مورد همین موضوع مهم است.

1- اگر از هر ولایت یک وزیر باشد، باید تعداد اعضای کابینه 34 وزارت باشد که نیست. بنابراین لزوما نباید باشندگان هر ولایت توقع داشته باشند که حتما در کابینه یک وزیر داشته باشند.

2-فرض کنید از ولایت الف یا ب یک وزیر نه بلکه پنج وزیر در کابینه است، سود این کار به این ولایت چیست؟اگر توقع این است که وزیر باید تمام امکانات وزارت مربوطه را در خدمت ولایت مربوطه و باشندگان آن قرار دهد، آیا این کار ممکن، منطقی و قانونی است؟ اگر این کار ممکن هم باشد، غیر منطقی و غیر قانونی است. یک وزیر در کابینه باید طوری رفتار کند که وزیر 34 ولایت است. اگر شما توقع دارید که وزیر ولایت تان از قدرت سوء استفاده کند، بدانید که خود بر خطایید و باید ذهن تان را اصلاح کنید.

3-اگر شما منحیث جمیع باشندگان یک ولایت فکر می‌کنید که داشتن یک وزیر در کابینه حضور ولایت و مردمان تان را در ساختار قدرت و تصمیم‌گیری برجسته و تضمین می‌کند؛ آیا میکانیزمی وجود دارد که شما با داشتن یک وزیر بتوانید به این هدف برسید؟ شما چگونه از وزیر ولایت تان در مورد کارهای مفید و نامفیدش به ولایت تان استجواب و استیضاح می‌کنید؟ مگر نه این است که بسیاری از وزرای کابینه از نام و نشان یک ولایت به منصب وزارت رسیده اما به محض رسیدن به کرسی وزارت، ولایت و مردمش را فراموش کرده و مردم هیچ کاری هم از دستش ساخته نبوده است؟

4-مواردی هم بوده که یک وزیر، با سوء استفاده از امکانات دولتی، به نفع باشندگان یک ولایت کار کرده و خواسته است که با این کار برای خود شخصیت سازی و قهرمان سازی کند که یک کار غیر قانونی است اما می‌توان یک انگیزه وزیر خواهی باشندگان هر ولایت را به آن مرتبط دانست.

5-از نظر انگیزه‌های روانشناختی، خواست وزیر داشتن هر ولایت در کابینه، به نحو شاید غیر مستقیم و ناخودآگاه به خواست و گرایش عمومی برای تقسیم قدرت براساس تقسیمات ولایتی است که معنای آن فدرالی خواهی است و اگر چنین است باید تمام این خواست‌ها در یک مسیر قرار گیرد و نظام تغییر کند و فدرالی شود تا همه حکومت خود را داشته باشند.

6-هستند کسان زیادی که می‌توان اسم دلال قدرت را به آنان گذاشت. این‌ها از هر نامی استفاده می‌کنند تا به کرسی‌ای در حکومت برسند. از نام قوم، مذهب، گروه سیاسی، نهادها و سازمان اجتماعی و نیز ولایت. اینها پروای هیچ کدام این مفاهیم را ندارند و فقط دستآویزی می‌پالند برای گرفتن امتیاز و چوکی.

نورالله وليزاده

>>>   محمد اکرام اندیشمند
کابینۀ حکومت در حال شکل گیری است. اما هر قوم، هر قبیله، هر طایفه و عشیره، هر ولایت، هر ولسوالی، هر قریه و هر محله سهم می خواهد تا در کابینه وزیر داشته باشند.
اگر شمار اعضای کابینۀ افغانستان به یک هزار وزیر هم برسد، نمی تواند سهم متقاضیان این ترکه و تقسیم را بر آورده کند. نه به این سبب که یک هزار وزیر کمتر از تعداد اقوام، قبایل، طوایف، ولایات و ولسوالی های افغانستان است، بلکه بدین سبب که هیچ کسی و هیچ وزیری نمی تواند نمایندۀ بلامنازع و به اتفاق یک قوم، یک قییله، یک ولایت، یک ولسوالی و حتی یک گروه گویا سیاسی به نام حزب سیاسی باشد.
وقتی نگاه و باور سیاست مداران، روشنفکران، تحصیل یافتگان و نخبگان این کشور به سیاست، مدنیت و عدالت، نگاه قومی و قبیله ای باشد،
وقتی زمام داران و دولت این کشور از کرزی تا غنی و شریکان سفرۀ حکومت شان در این 19 سال به جای شکل دهی جامعۀ شهروندی، ایجاد دولت – ملت مدنی و شهروند محور، با سیاست قومی و قبیله ای حکومت کردند، جامعه را قومی نگهداشتند، سیاست را قومی ساختند، عدالت را قومی معرفی کردند، قوم را ابزار سیاست و سود های سیاسی خود ساختند، افکار و رفتار شان در مسند قدرت همراه با تبعیض قومی بود و هر وزیر، معین، رئیس و مسئول ادارۀ دولتی و حکومتی عملاً به عنوان وزیر، معین و رئیس قوم، قبیله، ولایت، ولسوالی، قریه و خانوادۀ خود نمایان می شد، آیا می توانست نتیجه غیر از این باشد؟
دولت، به خصوص دولت ملی و مدرن، دولت موثر و کارا، دولت قانون مدار و عدالت محور، دولت پاسخگو و موفق و کشور آرام و آباد با این افکار و این رفتار و با این سیاست تفرقه و دروغ ساخته نمی شود.

>>>   احمد ضیا بقا اندرابی
متاسفم برای یک جمعی!
عبدالله عبدالله سه کاندید وزیر را از ولایت بغلان به ارگ پیشنهاد کرده است، البته هر یک از این چهره ها ،کدرهای خوبی کشور ما هستند.
اما دیده می شود یک جمعی از دوستان که از دیگر ولایات کشور هستند،در صفحات اجتماعی چنان ناراحت به نظر می رسند ،فکر کنی وزارتخانه ها از بابه و بابه کلان شان باشد .🙂
البته منفی مردمان بدخشان و غور ما که حق آنهاست،صدا بلند کنند .
جان بیادر:
آن زمان های را که وزارت خانه ها به شما به اساس سهمیه بندی های قومی و حزبی تقسیم می‌شد، گاو 🐄 خورده است،سهم‌ مردم ما بیشتر از آنچه است که شما فکر میکنید .
منتظر باشید،در عنقریب چندین والی تازه نفس هم از بغلان تعین خواهند شد.

>>>   وزیر یعنی چی؟
پیش از وزیر باید بدانیم که رییس جمهور یعنی چه؟
ریس کسی که در راس باشد و صاحب صلاحیت های کامل برای انجام مسولیت های وظیفوی باشد.
جمهور یعنی کل ، یعنی عام یعنی تمام
رییس جمهور به معنی رییس همه مسولین انجام وظایف حکومتی و دولتی
رییس جمهور برای بهتر انجام دادن وظایف محوله نیاز به افرادی دارد که در بخش های مختلف صاحب مهارت و تجربه و تخصص باشند و یک بخش مشخص وظایف رییس جمهور را به گونه مستقلانه مدیریت کنند و بعد گذارش کار را به رییس جمهور ارائه کنند.
این میشود وزیر
و به همینگونه وزیر نیاز به رییس ها دارد و ریس نیز به مدیر ها و مدیر نیاز به مامورین و مامور نیاز به اجیر و همکار .
وظایف از بالا به پائین تقسیم میشود و راپور انجام کار از پائین به بتلا گذارش
و به اینگونه چرخ حکومت و دولت به گردش می آید.

رئیس جمهور شدن تا مامور شدن تمامی قبول مسئولیت است نه دست یافتن به امتیاز.
از رئیس جمهور تا پیاده در بدل معاش معین مکلف به انجام وظایف هستند و نزد خدا و ملت جوابگو.
اینکه وزیر از کدام قوم یا نژاد یا مذهب یا ولایت است هیچ تاثیری بر روند کاری نباید داشته باشد.

این شد اصل قضیه
اما در افغانستان
از رییس جمهور شدن تا پیاده شدن یعنی حق استفاده از امتیازات وظیفوی را به دست آوردن و به هیچ کس جوابگو نبودن و در نهایت همیشه گذشته را صلوات گفتن.
پس هر که از خدا نترسد و از مردم شرم نداشته باشد برنده این میدان است و این ثابت شده است.
اگر باور ندارید به ۲۰ سال گذشته و همین روز های پیش رو نگاه کنید.
یکی و خلاص

>>>   قسمی که خود اشرف غنی اقرار میکند،دیگر دولت دوسره وجود ندارد که در پی حقوق و امتیازات مساوی و یا بیشتر باشد و یا در پی کودتا در مقابل وی باشند.
حالا دولت یک سره است،اما یک خطر قوی در مقابل اش موجودیت طالبان است که هم از طرف پاکستان حمایه میشوند و هم از طرف امریکا.
روی این ملحوظات جمعیت اسلامی و شورای نظار و در مجموع اتحاد شمال،یگانه اپوزیسیون در مقابل طالبان بعد از نیرو های امنیتی است.
بنأ اشرف غنی کوشش میکند تا بخاطر جلوگیری از قدرت گیری دوباره طالبان،اکثریت چوکی های دولتی را به حزب جمعیت و شورای نظار و اتحاد شمال بدهد.
چنانچه کرزی نیز همین کار را انجام داد ،اما بعد از تشکیل جبهه ملی توسط برهان الدین ربانی و ریاست شورای صلح اش و سفر های او به پاکستان و ایران،کرزی مجبور شد،لباس پشتوتیزم را به تن کند،اما با وجود آنهم دید که خطر به قدرت رسیدن ربانی از بین نمیرود،بنأتوسط یک انتحاری ،او را از بین برد.
حالا اشرف غنی نیز همان کار کرزی را انجام میدهد و متوجه است که کدام ربانی دیگر پیدا نشود.
هرچند پشتون ها نیز بخاطر گرفتن چوکی ها و قدرت بیشتر،در پی تشکیل یک ربانی دیگر در مقابل اشرف غنی هستند،تا بدین وسیله سؤ ظن او را در مقابل دیگر اقوام برگزینند و در نتیجه چوکی های دولتی بیشتر و قدرت بیشتر در دولت بدست بیاورند.
این که درین گیر و دار سیاسی کی موفق خواهد شد.آینده نشان خواهد داد.

>>>   استدعا دارم که خداوند تمام هم ولایتی های شما را از شر نوکر صفتی حفظ کند تایک افتخار تاریخی برای ولایتتان نصیب شوید.
آزاده

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است