شماری از شهروندان و سیاستگران می‌گویند که عبدالله عبدالله، رییس شورای مصالحۀ ملی، به‌جای این‌که به کارهای اصلی‌اش بپردازد، درگیر اختلاف‌ها برای تقسیم قدرت است.
به گفتۀ آنان، اکنون زمان آن است که عبدالله عبدالله با توجه به جان‌باختن ده‌ها نظامی و غیرنظامی در هر روز، مسایل صلح را جدی بگیرد.

به گزارش طلوع، اسماعیل محمدی که باشندۀ اصلی قندوز است و اکنون به کابل آمده‌است، می‌گوید که به‌علت بی‌پروایی مسؤولان حکومتی در برابر روند صلح، نبردها به حومه‌های شهر رسیده‌اند. او می‌افزاید که انتظاری را که ازعبدالله عبدالله برای پیشرفت در دروند صلح داشتند، به یأس مبدل شده‌است: «دربارۀ صلح نشست‌های صورت می‌گیرد همه نمایشی استند. این زد و بندهایی که میان دو جناب عالی سرقدرت است هیچ پروای ملت را ندارند.»

امیرخان یار، عضو مجلس نمایند‌گان نیز گفت: «مردم در ناامنی و آتش جنگ می‌سوزند اما این‌ها مصروف معامله‌های سیاسی شان استند.»
با آن‌که نزدیک به دوماه از ایجاد شورای مصالحه ملی می‌گذرد اما تاکنون از میان پنج معاون عبدالله عبدالله، سرنوشت سه معاون روشن نیست.
طارق فرهادی، مشاور پیشین ریاست‌جمهوری بیان داشت: «شکی نیست که داکتر عبدالله در تنظیم امور صلح یک مسؤولیت تاریخی را بدوش گرفته اما بعد از دو ماه کار نتیجه مثبتی هنوز بدست نیامده.»

اما، شورای مصالحه کار روی تشکیل شورای مصالحه را به مشخص شدن سهم پنجاه درصدی آقای عبدالله در ولایت‌ها، معینیت‌ها، ادارات مستقل حکومتی مشروط ساخته‌است.
روح الله سخی زاد حقوقدان گفت: «اختلافات فی مابین سیاسون ما وجود داشته باشد جای شکی نیست که می‌تواند تأثیرات منفی را در ساختار نظام بجا بگذارد.»

از سویی دیگر، کمیسیون حقوق بشر از افزایش تلفات غیرنظامیان ابراز نگرانی می‌کند و از طرف‌‎های درگیر می‌خواهند که به صلح تن دهند.
ذبیح الله فرهنگ، رییس نشرات کمیسیون حقوق‌بشر افغانستان اظهار داشت: «با تأسف افراد ملکی هنوز هم مورد خشونت‌های زیادی قرار می‌گیرند که این نگران کننده‌است.»

با این همه، عبدالله عبدالله می‌گوید که تلاش‌ها برای آغاز گفتگوها و برقراری صلح ادامه دارند: «برای رسیدن به صلح، صلح با عزت و پایدار و آغاز مذاکرات بین‌الافغانی کار ادامه دارد.»
بربنیاد توافق نامه سیاسی میان اشرف غنی وعبدالله عبدالله، تمامی مسایل مربوط به صلح بردوش آقای عبدالله است اما تاکنون او هیچ تصمیی نگرفته‌است.

کد (9)

>>>   مشکل اصلی در کجاست؟
بین غنی و عبدالله مقابله در جریان بود و بعد مصالحه شد و یک توافق نامه امضا شد .
حال حد اقل کاری که باید انجام شود این است که این موافقتنامه مو به مو اجرا شود.
اگر غنی و عبدالله نتوانند این موافقتنامه را عملی کنند
پس طالب چگونه اعتماد کند که بعد مذاکرات صلح توافقاتی که انجام میشود اجرایی شود؟
غنی در دوران حگومت دوسره نشان داد که به هیچ تعهدی پایبند نیست و حال اگر در این وضعیت عبدالله بیاید و وزرای مربوط خود را معرفی کند کمر غنی بسته میشود و چهار نعل به طرف اهداف شخصی خود که همانا ماندن در قدرت برای پنج سال دیگر است میراند و باقی مواد موافقتنامه فراموش میشود.
حال راه حل این است که تمام مواد این توافق عملی و اجرایی شود تا راه برای قدم های بعدی باز شود.

>>>   شرم است به عبدالله وغنی که به خاطر چند روز خوش خدمتی برای یک کله خام بی سواد و زنا کار وعیاش و اییشچی چپلوسی می کنند از این دو نفر بی غیرت در طول تاریخ نخواهد بود افسران هستند که تحصلات عالی و مارال عالی و عشق به وطن مگر آنها همه شان خانه نیشن و یا کمال و فروشی می کنند

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است