این روزها نوشته‌ای از آقای داوود ناجی همرسانی می‌شود که دو سال پیش، مشاوریت در حکومت را پست سمبولیک و بی ارزش خوانده بود. اما آقای ناجی خودش اخیرا به حیث مشاور سیاسی، در مشاوریت امنیت ملی، صاحب کار شده است.

دوتا گپ؛
اولا- کار کردن در دستگاه دولت (حکومت) اشتباه و نادرست نیست. دستگاه دولت نه از فرد خاص، بلکه از آن مردم و برای مردم است. یعنی اگر جمعیت وجود نداشته باشد، ساختاری به اسم دولت وجود ندارد. بناء اینکه فردی به باد انتقاد گرفته شود که چرا دیروز منتقد و امروز مامور دولت شده، این سخن به نظر من از بنیاد مشکل دارد. مردم کار می‌کنند، درس می‌خوانند، مالیه می‌پردازند و حق دارند در هر ارگانی دولتی، کار پیدا کنند و حقوق بگیرند. هیچ ارگانی مال شخصی نیست که بخاطر فلان شخص، کار کردن در آن عار و ننگ پنداشته شود.

دوم- آدم نباید ناسنجیده حرف بزند. واقعیت این است که هر کسی - بلا استثنا- فرصت کار خوب در دستگاه دولت را پیدا کند، بی هیچ درنگی می‌پذیرد و این کار نامعقول هم نیست. همانطوریکه عرض شد؛ کار خوب با حقوق یا معاش مناسب، حق تمامی افراد است و این به معنای احسان فلان مقام حکومتی بالای شهروند نیست. اما اینکه آدم حیثیت نهادها را بخاطر افراد زیر سوال ببرد و آن را به کلی نفی کند، کاری است به شدت عقده‌مندانه و پیش‌پا بینانه.

در یک‌ دید کلی؛ نیت ما، رفاه و آسایش عمومی است. یا شرایط بهتر برای زندگی مرفه و آبرومندانه. برای این کار نیاز است ما ظرفیت خود را در درون ساختار محک بزنیم، نه اینکه تا ابد منتقد و بدبین زمین و زمان بمانیم و همه را تکفیر کنیم.

حمید فرهادی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است