فرسود هوای وطن از بوی خیانت
از زهر دروغ و طمع و زور و اهانت
مطمینآ همه ما خیلی خوب بیاد داریم و خصوصا در بیست سال اخیر وقتی یک تعداد به اصطلاح آگاهان سیاسی ، نظامی و بالاخره گویا هموطنان چیز فهم ما چه در داخل و چه هم در خارج کشور در رسانه ها و مطبوعات درافشانی مینمودند و گل میکردند به حدی قول قوله میکردند تو گویی بلی همین افراد هستند که امید امروز و فردا حساب میشوند و گاهی هم شب روز این رسانه ها از جمله از حضرت بی بی سی و صدای اسارت امریکا گرفته تا رسانه های مزدور و غیرملی را در داخل کشور در اختیار شان قرار داده بودند و اکنون هم دارند و هرکدام شان به روش خاصی از دریچه های جداگانه وارد شدند و تو گویی که اجاره کرده اند. یقینا هرکدام ما به این فکر میشدیم که انشاالله این افراد خواست برحق و مردم خویش را از اینطرق به صراحت بیان میکنند و مبارک است و روزی بجایی خواهیم رسید.
ولی ما ساده دلان بیخبر از اینکه نمیدانسیم که در پشت پرده چه میگذرد...!

بعدا معلوم شد که نخیر این همه گلو پاره کردن ها با استفاده از نام آزادی، آرمان های جهاد؛ دموکراسی؛ حقوق شهروندی و... اهداف مشخصی را دنبال میکنند بقول معروف "زیر پلو ملی برآمد..." نقاب ها بر زمین افتاد و مشخص شد که هرکس برای کاری دلبری میکنند. همینکه به کرسی قدرت و معامله لم زدند دیگر حرفی از آزادی - حقوق شهروندی؛ هویت؛ عدالت... جز فریب چیز دیگری نبود و نیست، زیرا هرکس دیگر حق خود را گرفته اند دیگر این کلمات یک بازی بیشی نبوده و نیست و اکنون هم نه جالب است و نه هم ارزشی دارد.

مثلآ شما وقتی اندکی به تاریخچه زندگی گذشته و فریادهای نه چندان دور و خواست های بزرگ اکثر این سبکسران این چنین افراد بطور نمونه از جمله سپنتا؛ مجیب الرحمن رحیمی؛ داود ناجی.... والی پروان فضل الین عیار که توهین به واژه عیار است و...، باالترتیب با شعار همدلی شاگرد واقعی "مکتب فرانگفورت" منتقد نظام، اقتدار زبان و دفاع از هویت تاجیکان؛ عدالتخواهی ملیت هزاره جنبش روشنایی و تامین امنیت و آسایش بازسازی در پروان... و نیز شعار نگهداشتن ارزش های جهاد و مقاومت و مقابله با دولت وارداتی به گفته خود شان "سک شوی " از جانب عطامحمد نور و یاران این گروه مینگیرید که هنوز سخنان اینها درگوش ها چنگ میزند و اگر بخواهید با عملکرد و دید و وضعیت موجود شان مقایسه کنید، واقعآ هر انسان با شرف میشرمد؛ زیرا این افراد و گروه ها بخاطر بقای خود و حفظ سرمایه خود حاضر هستند همه چیز را معامله کنند.

بالاخره نتیجه این همه شعار چه شد؟
بطور مثال، اسپنتا باتمامی بلند پروازی های بیهوده خویش تفکر مکتب فرانگفورت را در حد مامور دفتر کرزی قربانی نمود در همین گند غرق است؛ مجیب الرحمن هم در دربار سپیدار لم زدند دیگر حرفی برای عدالت تاجیک خواهی ندارند کیسه ها پر شد؛ داود ناجی هم بجای حرکت روشنایی تسلیم تاریکی قبیله گردید مامور شورای امنیت غیرملی گردید؛ گروه عطامحمد نور بادار و دسته اش از همین نوع قماش برای اینکه از کاروان معامله عقب نماند برای خوشی دربار در حزب کودتا نمود و تحفه نثار ارگ نمود به آغوش فاشیزم اوغانی پناه برد تا باشد در معاملات بعدی نادیده گرفته نشود و این مشت نمونه خروار بود که من تذکر دادم و این ادامه دارد.
بنآ رسیدن به مقامی و حفظ سرمایه های اندوخته شده باد آورده برای اینجنین افراد برای معامله کردن هیچ چیزی مقدس نبوده نیست حتی در پای حیوانی گل بریزند چنانچه والی پروان چنین کرد.
پایان کار: "هیچ گربه ای محض به رضایی خدا موش را شکار نمیکند." معلوم شد که این چنین افراد و گروه ها هم برای هیچ فریاد نمیکشیدند...

عطا صفوی

>>>   واقعا که چنین است.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است