دانشمندان چینی ژن جدیدی کشف کردند که طول عمر را مهار می کند.
دانشمندان چینی ژن جدیدی به نام OSER1 (سرین غنی پاسخگو به استرس اکسیداتیو) کشف کردند که طول عمر را مهار می کند. این پیشرفت یک مبنای علمی جدید برای مطالعه افزایش طول عمر انسان فراهم می کند.

این تیم مکانیسم عمل را در گونه های مختلف مانند کرم ابریشم، نماتد (کرم‌های لوله‌ای) و مگس میوه مورد مطالعه قرار دادند. به عنوان یک ژن هدف، از ژن طول عمر (FOXO) (۱)، تأثیر OSER1 بر طول عمر توسط نتایج تحقیقات انسانی مورد حمایت قرار گرفته است.
این یافته مهم توسط تیم دای فانگین از آزمایشگاه ملی راهنمای استفاده کارآمد از منابع حشرات در دانشگاه جنوب غربی و دانشمندان خارج از کشور انجام شد. نتایج در مجله علمی بین المللی "Nature Communications" منتشر شده است.
‏FOXO یکی از معدود ژن های تایید شده طول عمر انسان است. با مهار مسیر های مربوط به پیری بر طول عمر تأثیر می گذارد، اما اهداف واسطه این اثرات تا حد زیادی ناشناخته هستند.

تیم تحقیقاتی آزمایش‌ های تداخلی را روی 42 ژن هدف مستقیم بالقوه ژن FOXO در کرم‌ های ابریشم انجام دادند که مشابه ژن‌ های موجود در نماتدها هستند. آنها دریافتند که کاهش بیان 7 ژن (۲) به طور قابل توجهی طول عمر نماتدها را کوتاه می کند، در حالی که مهار پایین 3 ژن طول عمر آنها را افزایش می دهد. از همه مهمتر، ژن OSER1 بیشترین تأثیر را بر طول عمر داشت که بیان آن کاهش یافت.

سانگ جیانگبو از آزمایشگاه ملی راهنمای استفاده کارآمد از منابع حشرات در دانشگاه جنوب غربی، که همچنین یکی از نویسندگان مقاله است، گفت: OSER1 در ژنوم (۳) گونه‌ های مختلف از جمله نماتدها، کرم ‌های ابریشم، مگس‌ های میوه، گورخرماهی، قورباغه‌ (بقه) های پنجه‌دار آفریقایی، موش‌ ها، میمون‌ های رزوس و انسان وجود دارد.
این مطالعه نشان داد که افزایش بیان OSER1 در کرم ‌های ابریشم، نماتد ها و مگس‌ های میوه منجر به افزایش طول عمر آنها شد. این کشف می تواند پیامدهایی برای درک فرآیند پیری و به طور بالقوه توسعه مداخلات برای افزایش طول عمر در گونه های دیگر از جمله انسان داشته باشد.

به گفته سانگ، یافته‌ های تحقیقاتی روی افراد انسانی تأیید کرده‌ اند که OSER1 در تعیین طول عمر انسان نقش دارد. این مطالعه نشان داد که افراد بالای 90 سال دارای 49 تنوع تک نوکلئوتیدی مشترک در ژن OSER1 بودند که هفت مورد از آنها در مقایسه با گروه آزمایشی جوان‌تر، ارتباط معنی‌ داری با طول عمر نشان دادند.
‏۱- FOXO: پروتئین های خانواده سازه های رونویسی هستند که در بسیاری از فرآیندهای فیزیولوژیکی و پاتولوژیک از جمله هموستاز یاخته ای، نگهداری یاخته های بنیادی، سرطان، متابولیک و بیماری های قلبی عروقی نقش دارند.

‏۲- Gene expression: بیان ژن فرایندی است که در آن از اطلاعات درون ژن استفاده می‌شود تا یک محصول کاربردی از آن به دست آید. محصول ژن‌ ها عمدتاً آمینو اسیدی هستند و از محصولات غیر آمینو اسیدی می‌توان به RRNA, TRNA و SRNA اشاره کرد. فرایند بیان ژن به وسیله تمام یوکاریوت ها، پروکاریوت (باکتری ها و..) انجام مى‌شود. مراحل مختلفی را می‌توان برای فرایند بیان ژن در نظر گرفت که عموماً شامل رونویسی، ترجمه و تغییرات بعد از ترجمه یک پروتئین می‌باشد. تنظیم بیان ژن به سلول این امکان را می‌دهد تا بتواند ساختار و کاربرد خود را کنترل کند و این مسئله پایه‌ای است برای تفاوت‌های تَمایُز یاخته‌ای، دگرگونی و مهارت تطبیق ارگانیسم (اندام واره) ها با شرایط جدید.

۳- ژنوم (به فرانسوی: génome) یا ژنگان انسان همهٔ مادهٔ ژنتیکی یک موجود زنده است که در اصل محتوای ژنتیکی یاخته آن فرد؛ شامل DNA هسته و میتوکندری است. ژنوم دستورالعمل‌ های ارثی برای ساخت، پیشبرد و نگهداری یک موجود زنده را داراست. کلمهٔ ژنوم از دو کلمهٔ ژن (gen) و پسوند (ome) ساخته شده ‌است.

Global Times
مترجم: م. نوری